Συντήρηση, αναστήλωση και αποκατάσταση μνημείων στην Ελλάδα 1950-2000

Το συλλογικό αυτό έργο αριθμεί 16 μελέτες αναγνωρισμένων αρχιτεκτόνων και αρχαιολόγων που έχουν αναλάβει σημαντικό ρόλο στις εργασίες αποκατάστασης των κηρυγμένων αρχιτεκτονικών μνημείων, αρχαίων, βυζαντινών και νεότερων. Η εκκίνηση συστηματικών προσπαθειών συντήρησης του μνημειακού πλούτου της Ελλάδας ανάγεται στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει επακόλουθη υιοθέτηση και κυρίως εφαρμογή μιας αποφασιστικής κρατικής πολιτικής. Τα αρχιτεκτονικά αυτά μνημεία νοούνται ως πολιτιστικά αγαθά και η αποκατάστασή τους αντιμετωπίζεται σε συνάφεια τόσο με τον περιβάλλοντα οικοδομημένο χώρο όσο και με το φυσικό τοπίο στο οποίο έχουν ενταχθεί και αναδειχθεί ως ιδιαίτερα ιστορικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.
Στις θεματικές του τόμου συγκαταλέγονται οι ιδεολογικές και θεωρητικές κατευθύνσεις στη διαδικασία των αναστηλώσεων, το χρονικό των αποκαταστάσεων και ο βαθμός της κοινωνικής αποδοχής, καθώς και μελέτες για τη συντήρηση και ανάδειξη προϊστορικών, κλασικών, βυζαντινών και νεότερων μνημείων ή μνημειακών συνόλων. Τέλος, περιλαμβάνονται θέματα που αναφέρονται στα παραδοσιακά κτίσματα, σε όσα εντάσσονται στο ρεύμα του κλασικισμού, καθώς και στην ελληνική εμπειρία από τη διαχείριση μνημείων.